Rosarium - Charlotte Weitze

 

Deze recensie is eerder verschenen op Chicklit.nl: https://www.chicklit.nl/ledenrecensies/176413/ledenrecensie-boek-rosarium

Hmm, van nauwelijks lezen gedurende een leesdip en jezelf overwerken, naar ineens weer volledige boeken in een dag lezen en niks meer opmerken van wat om je heen afspeelt. Het overkwam me, viel mij toe, toen steeds minder van de agenda moest en ik in alle rust in de trein naar de universiteit kon zitten. Ik had ook weer mentale ruimte voor een recensie-exemplaar en gaf me op voor ‘Rosarium,’ een magische-realistische roman waarin de natuur de hoofdrol speelt. Het boek Rosarium (wat een andere naam is voor Rozenkrans of een Rozentuin) sprak mij vanwege de mystieke omschrijving erg aan. 

De roman is in drie delen opgebouwd, en vormt zo samen een ware familiekroniek. In het eerste deel volgen wij Broer en Zus. Zij zijn in de Poolse bossen belandt, op de vlucht voor de russen, en daar door hun ouders achtergelaten. Broer en Zus gaan op in de natuur, waarbij zij het gevoel hebben de eerste en de laatste mens te zijn. Zus wordt steeds meer één met een rozenstruik, eet gras, ontwikkelt een groene huid en raakt zwanger van Broer en baart een bijzonder kind. In deel 2 maken we kennis met de botanicus Johanne (geboren Johannes) die altijd al worstelde met het lichaam waarin ze geboren is. Haar kinderen weten niet beter dan zij hun biologische moeder is en in een briefvorm doet zij hun achtergrondsverhaal uit de doeken. Johanne ontmoette namelijk Esther, het kind van Broer en Zus in een klooster. Esther blijkt van zonlicht te kunnen leven en Johanne raakt door haar geobsedeerd, waarbij lust en fascinatie door elkaar lopen, en heftige vormen aanneemt. In deel 3 volgen we de kinderen van Esther en Johanne, die geen vinger kunnen leggen op hun bijzondere uiterlijk en nog van niks weten. Ze hebben geen goede band met hun moeder Johanne. Ze reizen af naar de Verenigde Staten om de 100ste verjaardag te vieren van Johanne, maar de jarige blijkt spoorloos verdwenen te zijn. Tijdens een zoektocht in en rondom het huis en het laboratorium van Johanne ontvouwen de familieraadselen zich, en deze blijken groter dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden. 

Wauw, wat een boek. Het verhaal is bizar, doorspekt met huiveringwekkende details, maar ook prachtige poëtische zinnen. Het is in dit snijvlak waar de schoonheid van ‘Rosarium’ naar voren komt, als een roos omringt met een doornenbos. Het boek staat verder bol van biologische en botanische feiten, vermengt met de uitbundige natuurbeschrijvingen, waardoor je in de omgeving waant. Charlotte Weitze is betrokken bij klimaatactivisme. Toen het ND haar boek een ‘eco-sprookje’ noemde, kon ik niet veel anders dan hierbij te knikken. Naast het feit dat de natuur zo’n grote rol speelt, zowel in het leven van de personages, als in de omschreven setting, komen ook filosofische thema’s rondom de natuur aan de orde. Hoe de mens omgaat met de natuur, en de scheppingsdrang die de mens vertoont. Kritisch, filosofisch en vooral ook op symbolische wijze laat Weitze de lezer nadenken over ons gedrag ten opzichte van de natuur. Wel miste ik in het laatste deel de spanningsboog uit deel 1 en 2, die mij bijna deed vergeten om uit de trein te stappen. Want ja, zo vast had het boek mij gevangen tussen die doorns. Ietswat gehavend, verward om het einde, klom ik eruit.

Met dank aan Chicklit.nl en uitgeverij Meridiaan voor het meedoen aan deze leesclub.