Pilaren van de Aarde- Ken Follett

Dikke boeken, je houdt ervan of niet. Als het even kan, dan verslind ik ze en laat ik me onderdompelen in een uitgebreid verhaal of de belevingswereld van de hoofdpersoon. Soms moet ik er wel even tijd voor vinden, zoals bij de Pilaren van de Aarde, want de pil lag al enige tijd op me te wachten. Toen ik twee nachten naar een klooster ging, vond ik het wel toepasselijk om te beginnen in een boek over het bouwen van een kathedraal in de 12e eeuw. Dat onderwerp loopt namelijk als een rode draad door het boek van Follett, maar opgepast, saai is het boek niet!

Het dorpje Kingsbrigde in de late middeleeuwen wordt getergd door een burgeroorlog, We volgen het verhaal van enkele hoofdpersonages, die elkaars pad kruisen rondom de bouw van wat de hoogste kathedraal ter wereld moet worden. Om te beginnen maken we kennis met Philip, een monnik die een roeping ervaart om de bevolking terug te brengen in de richting van het goede, door een gigantische kathedral te laten bouwen. Meesterbouwer Tom trekt onderwijl rond met zijn gezin, radeloos op zoek naar werk voor ze bewijken aan honger en vermoeidheid. Ten einde raad vraagt hij onderdak in de priorij van Kingsbridge. Overste Philip ziet een hemels teken in zijn komst: Tom zou wel eens de man kunnen zijn die de magistrale kathedraal kan bouwen waar Philip altijd van heeft gedroomd. Maar zijn ambities zijn groot, en lang niet iedereen steunt zijn plannen. Dan is er nog Aliena, een jonge edelvrouw die al haar veiligheid verliest door haar vader die in de gevangenis belandt en door haar afgewezen huwelijkskandidaat die erop gericht is haar te wreken. 

Tegen de achtergrond van machtstrijd van adelen en geestelijken, loyaliteit en verraad, maar ook romantiek, volgen we de verhalen van de personages en groeien we met ze mee gedurende de jaren. Zowel historische gebeurtenissen, als de harde werkelijkheid worden zichtbaar in de invloed die ze hadden op de mensen die destijds leefden en gaan ze allen een geheel leven leiden. Ik was zelf dan ook enorm onder de indruk van de diepte die het verhaal krijgt door de personages en hoe ze allemaal verbonden zijn met elkaar. De karakters voelen allemaal heel echt aan, door de menselijke emoties, problemen en dilemma´s die ze meemaken. Er zijn slechterikken, maar ook personages van wie je de labels voortdurend blijft veranderen. 

Naast het verweven van alle verhaallijnen, vond ik de thematiek van de kerkelijke wereld in dit verhaal boeiend. Ken Follett laat namelijk door zowel machtsluste als geroepen geestelijken zien dat religie ingezet kan worden voor zowel goede als slechte intenties. Ook de inmenging van de geestelijkheid met de politiek komt uitgebreid aan bod, een interessante kwestie die past bij de beschreven tijd. Ken Follet weet een goed verhaal neer te zetten, wat ondanks haar lengte geen moment verveelt en verbazingwekkend vlot doorleest. 

Dit komt mede door de manier waarop de auteur me echt meenam in de tijdsgeest door de vele details, van hoe kathedralen precies gebouwd worden, tot aan de eetgewoontes van die tijd. Het boek slokte me op en ik waande me compleet in de 12e eeuw -tegelijk met al haar geweldadigheid. 

Die gewelddadigheid, en de eveneens uitgebreide beschrijvingen van allerlei gruwelijkheden paste mijns insziens bij het epos, maar was ook voor mij regelmatig iets te gedetailleerd. Hierbij zit dus een zekere waarschuwing van mijn kant met betrekking tot triggers rondom geweld en seksueel misbruik. 

Allesomvattend was dit een boek dat echt alle elementen van een goed verhaal omvat, en ik ben om die reden ook begonnen met de 8-delige televisieserie uit 2011. Voor wie 1000 bladzijden als een te grote opgave voelt, maar liever de tijd doorbrengt achter het scherm, is het verhaal dus ook op die wijze te beleven!

Titel: Pilaren van de Aarde

Auteur: Ken Follett

Bladzijden: 1008

Uitgeverij: Boekerij

Jaar: 1989