Hier doet het geen pijn - Heidi Vanrompay

Triggers: seksueel misbruik, automutilatie, PTSS

Overwegend lees ik Young Adult of ´volwassen´ boeken, toch neem ik af en toe een uitstapjenaar tiener- en kinderboeken. Zo stuitte ik op ´Hier doet het geen pijn´, een heftig thema, maar gericht op een jonge doelgroep, om zo seksueel misbruik onder de aandacht te brengen en dit bespreekbaar te maken. Een lastige opgave, want uit mijn ervaring komen heftige verhalen in tienerboeken vaak maar sumier en cliché aan bod. Bij het doorbladeren viel me direct op dat er een ruim katern aanwezig is waarin zowel contactinformatie van diverse hulpinstanties vermeld woren, maar ook veel bruikbare informatie voor slachtoffers zelf of voor de omgeving die vermoedens heeft. Belangrijk om dit alles op een rijtje te hebben, en dit belangrijke pluspunt zorgde ervoor dat ik het verhaal wilde lezen. 

Viki is een meisje van 13. Haar leven draait om de school, vriendinnen, huiswerk maken, en haar hondje Molli. Maar op een dag wordt het leven van Viki brutaal verstoord wanneer ze wordt misbruikt door een vriend van haar broer Bart. Viki vertelt het aan niemand en trekt zich terug in haar 'zeepbel', maar de mensen in haar omgeving merken dat er iets mis is. Langzaam maar zeker leert Viki terug te vechten, te vertellen wat er gebeurd is en hulp te aanvaarden. Het boek is geschreven door Heidi van Rompay, die het waargebeurde verhaal van het meisje ´Viki´ verteld.

                                                     

Eigenlijk ben ik vooral ontzettend enthousiast over dit boek. Om te beginnen is het verhaal goed geschreven en pakt het daadwerkelijk alle punten rondom het thematiek aan, waarbij een balans gevonden is tussen een aansluiting op de doelgroep in taalgebruik en belevingswereld, maar zonder hierbij het onderwerp simplistich te maken. In heldere omschrijving wordt duidelijk wat voor effect de gebeurtenis heeft op het dagelijks leven van Viki en hoe dit haar mentale gezondheid beïnvloedt. 

´Nee, niet meer huilen, denkt ze en vooral niets zeggen! Als ze hard genoeg probeert, kan ze al die ellendige troep vergeten. Ze moet gewoon het trucje met de zeepbel weer doen.. Daar is het stil, daar doet het geen pijn..´

De afbeeldingen in het boek zijn aanvullend op de beleefwereld van Viki. De zeepbel, de stem van de nare gedachten, krijgen een heel visuele dimensie, waardoor de lezer nog beter begrijpt hoe dit voor de hoofdpersoon moet zijn. Dit komt ook tot stand door korte gedichten die de verhaallijn onderbreken. Daarnaast wordt de traumatische gebeurtenis geschreven op zwart papier, waardoor het mij extra raakte. 
Zoals bij veel jeugdboeken, zijn de meeste andere personages vrij vlak, en dat is ook niet storend. Wel komen de banden met de diverse figuren, zoals Viki´s ouders en haar beste vriendin, voldoende aan bod. De hoofdpersoon zelf is echter wel een rond personage en ik zag haar een echte groei doormaken van tiener tot iets vastere puber, en hoe zij weerbaarder wordt; zichzelf hervindt. Daarnaast zorgt het op een fijne, laagdrempelige manier voor een kennismaking tussen de doelgroep en het werk van psychologen. De gesprekken die beschreven zijn, zijn aardig realistisch. 

Al met al vind ik Hier doet het geen pijn een onzettend goed jeugdboek die problematiek rondom seksueel misbruik en trauma´s goed weergeeft, vooral als introductie van de thema´s voor de doelgroep, zonder het te eenvoudig te maken. Het boek sluit aan bij de beleefwereld van tieners en zorgt ervoor dat het bespreekbaar gemaakt kan worden, mede door de toevoegde informatie achterin. Ondanks dat ik de leeftijdsgroep al ben ontgroeid, raakte het boek mij ook en vind ik dat het boek veel meer waardering en aandacht zou mogen krijgen dan nu gebeurt.

Titel: Hier doet het geen pijn.
Auteur: Heidi Vanrompay
Uitgeverij: Clavis (2012)
Pagina´s: 302
ISBN: 9789044816655