The Ickabog - J.K. Rowling

Onafgemaakte werkjes, ideeën die lagen te verstoffen in een (imaginaire) bovenzolder; ook bekende schrijvers en andere kunstenaars kennen dit probleem. Zo ook J.K. Rowling, jawel. de vrouw die Harry Potter de levensadem schonk. Jaren geleden vertelde ze het verhaal van de Ickabog aan haar kinderen, en hierna lag het te verstoffen op zolder. Tijdens de coronacrisis besloot ze hier weer mee aan de slag te gaan, door hoofdstuk voor hoofdstuk gratis te publiceren op het internet, als een hart onder de riem voor alle kinderen die moesten (en moeten) omgaan met de beperkte vrijheid en onzekerheid. Hiernaast ontstond per taal een tekenwedstrijd voor kinderen. De mooiste zijn toevoegd aan het prachtige boek waarin het complete verhaal opgeschreven is. Hierdoor is het niet alleen een boek voor, maar ook van kinderen, en wordt de opbrengt besteedt aan kwetsbare groepen die de getroffen zijn door het virus.

Er was eens een klein landje genaamd Steenrijk, dat al eeuwenlang werd geregeerd door een dynastie van blonde koningen. De koning in de tijd waarover ik nu schrijf, heette koning Fred de Flinkerd. Dat 'Flinkerd' had hij zelf aan zijn naam toegevoegd op de ochtend van zijn kroning, deels omdat het mooi paste bij 'Fred' maar ook omdat hij op een keer helemaal in zijn eentje een wesp had doodgeslagen, als je tenminste die vijf lakeien en de laarzenpoetser buiten beschouwing liet.

Zo begint dit verhaal van J.K. Rowling. De beste vrienden van koning Fred zijn baron ter Sluyks en baron van Bulckhoven, die natuurlijk weinig goeds in de zin hebben. En bestaat de Ickabog nou wel of niet echt?

Zelf las ik het boek in de oorspronkelijke (UK) versie, maar ik vermoed dat de Nederlandse vertaling net zulke goede woordspelingen gebruikt als het origineel. Veel namen in de fantasiewereld én van de figuren zeggen namelijk iets over de functie in het verhaal, wat ik een vernuftig staaltje vertelkunst vindt, maar ook past bij de sprookjesachtige sfeer die Rowling neer zet. Vergezeld met een hoop bijvoegelijk naamwoorden en landschapbeschrijvingen, waant de lezer zich helemaal in het landje Steenrijk. Vergezeld met de prachtige illustraties komt het verhaal ook visueel tot leven. Tegelijk is er ook een audiobook beschikbaar, ingesproken door Stephen Fry, en ik vermoed dat hij de sfeer goed zal neerzetten. 

Eén van de vele mooie tekeningen uit het boek, door een meisje van 11.

Passend bij een sprookje is ook een onderliggend moraal, en deze is eveneens te vinden in the Ickabog. Macht, politiek, maar ook de angst voor het onbekende zijn thema´s die naar voren komt in het sprookje. Hoe gaan we om met de monsters, de echte en die in onszelf? Mooie thematiek die uitleent tot nadenken en een statement neerzet.

“The story…deals with themes which have always interested me. What do the monsters we conjure tell us about ourselves? What must happen for evil to get a grip on a person, or on a country, and what does it take to defeat it? Why do people choose to believe lies even on scant or nonexistent evidence?”

De personages blijven echter wel oppervlakkig, maar ook dit is passend bij zowel de doelgroep (kinderen), als bij het genre (sprookjes). Het zijn veelal typetjes, uitvergroot vanuit het echte leven en daarom erg herkenbaar. De hoofdpersonen blijven eveneens vrij grof geschetst, waardoor tegelijkertijd iedereen zich wel een beetje kan vinden in de kinderen Bert en Daisy.

Een punt van aandacht is wel dat het boek grimmig is voor een kinderboek. Veel recensies online vinden het daarom meer een boek voor oudere kinderen, maar vergeten mijns inziens hoe donker de originele sprookjes van Grimm zijn. Een sprookje hoeft niet alleen maar opgepoetst te zijn, omdat ook het echte leven dit niet is. Wat mij betreft het verhaal is het een heerlijke ontsnapping voor jong, en oud, met een onvergetelijke boodschap. 

Titel: The Ickabog
Auteur: J.K. Rowling
Pagina´s: 282
Uitgeverij: Little, Brown Books (2020)
ISBN: 9781510202252