De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween - Jonas Jonasson

Ik laat me graag ontroeren en raken door verhalen, en vind het eigenlijk wel wat hebben als ik hier gedragmatig op reageer. Tijdens het lezen van de 100-jarige man was ik aan het schaterlachen tijdens het lezen, en tijdens de afwisseling van het audiobook zag ik er ongetwijfeld nogal vrolijk uit. De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween stond al jaren op de leeslijst, deels gezien het feit dat mijn oma fascinerende verhalen had door haar dementie, waaronder de fictieve vriend die via het regenpijp naar binnen klom. Mijns inziens is het slechts een vooroordeel dat oudere mensen saai zijn, en dit boek bevestigt mijn beeld.

Allan is enkele uren verwijderd van zijn 100ste verjaardag, en om alle poespas rondom zijn geboortedag te ontlopen, klimt hij uit het raam van het verzorgingshuis. De protagonist op sloffen neemt bij de bushalte een koffer van een onbekende man mee, die gevuld blijkt te zijn met geld. Hierdoor krijgt hij zowel een criminele bende, als de politie achter zich aan. Er is nogal onduidelijkheid of Allan ontvoerd is, of een bendelid vermoord heeft. Een reeks aan absurdistische gebeurtenissen en personen passeren de revue. Tegelijkertijd is het boek een raamvertelling, waarbij de flashbacks van Allan ons meenemen in zijn net zo bizarre verleden, evenens gevuld met markante figuren, maar in dit geval bekenden uit onze geschiedenisboeken. Diverse staatshoofden komen voorbij, en we ontdekken de bijdrage van Allan aan de ontwikkeling van de atoombom. 

Van dit boek heb ik zo genoten! Veel historische momenten zijn overgoten met absurdisme, als een soort parodie; waarbij diverse dictators op de hak worden genomen. De vorige eeuw komt voorbij, niet vanuit een ´Ik was erbij- perspectief´ maar via herinneringen aan stevig beschonken gesprekken, wat ze van lading ontneemt en de gebeurtenissen en personen in vlagen net zo vergankelijk maakt als het leven zelf. 

Het verhaal, zowel in de huidge tijd als in het verleden van Allan is verre van geloofwaardig, maar dat maakt het ook heerlijk toegankelijk. Tegelijk weet Jonasson heel goed neer te zetten hoeveel een persoon kan ervaren bij het bereiken in een mensenleven, iets waar veel mensen soms niet bij stil lijken te staan bij het zien van iemand op leeftijd. Het boek heeft hierdoor ook een diepere betekenis.

De hoofdpersoon, Allan, is verder ook een fijn figuur om over te lezen. Hij is een simpele Jan Modaal, niet iemand die het hoofd boven het maaiveld uitsteekt, en iemand met geen bewonderswaardige opleiding of voorgeschiedenis. De gebeurtenissen uit het verleden en het heden komen toevalligerwijs op zijn pad, en dat geeft dat hij een hoge mate van sympathie verwerft. Hij neemt het leven zoals het is en kijkt met een open blik naar alles en iedereen. Dit zorgt er wel voor dat hij iets te laconiek omgaat met bepaalde evenementen, waar ik me niet kan voorstellen dat er iemand zo kalm zou kunnen blijven.

 

In ieder geval is de 100-jarige die uit het raam en verdween naar mijn inziens een echte aanrader, ideaal als ontspannen leesvoer en om ,gewoon, hardop bij te lachen. Ondertussen is het boek ook verfilmd, en ben ik zeker van plan deze binnenkort te bekijken. Al is het maar voor de herinnering dat de leeftijd geen bepalende factor is of je nog avonturen kan en mag beleven. 

Titel: De 100-jarige-man die uit het raam klom en verdween

Auteur: Jonas Jonasson

Uitgeverij: Signatuur (2009)

Bladzijden: 360

ISBN: 9789056724887