De Ademdief - Miranda Peters
“Dood de Ademdieven.
Vernietig de magie.
Verbreek de vloek.
Dat is de levensmissie van de Jagers van Artames. Pas wanneer alle Aspiratar – mensen met een magische gave – zijn uitgeroeid, wordt een eeuwenoude vloek verbroken die Jagers laat sterven op hun twintigste verjaardag. Dat is de opdracht en dat is wat er zal gebeuren. Tenminste, in theorie. Want de Aspiratar weten al meer dan tweeduizend jaar uit handen van de Jagers te blijven.
Een origineel verhaal is de Ademdief van Miranda Peters absoluut. Het stelen van iemands adem wordt in de mengkom gegoten met bestaande mythologie en overgoten door een sausje met Young Adult kenmerkende thematiek. Het thema ´adem geven of stelen´ vind ik erg mooi, de mythologie, een eigen fantasiewereld met de gehele worldbuilding, maar ook de diepere thematiek zoals moreel relativisme, het ontdekken van persoonlijke identiteit en het separatieproces komen mooi aan bod in een bijzondere setting. De wereld van de Aspirators en Jagers speelt zich namelijk af op het prachtige waddeneiland Terschelling. En laat nu juist de luchtkwaliteit op de eilanden bovengemiddeld goed te zijn voor de longen..
Door inzet van een goed uitgewerkte fantasiewereld, met dieperliggende thematiek en een filosofisch randje in herkenbare plekken, was de Ademdief een feestje om te lezen. Daarnaast heeft Miranda Peters een fijne schrijfstijl, waarbij ze het verhaal verteld in korte hoofdstukken en vanuit het perspectief van zowel Thalia als Quinn. Beide personages zijn goed uitgewerkt en maken een persoonlijke groei door. Daarnaast leer je niet alleen meer van de achtergrond van beide partijen, ook ontstaat nuance en ontdek je bladzijde na bladzijde meer mysterie."Begrijpen jullie dan niet dat het een oneindige strijd is? Magie zal nooit uitsterven. Het hoort bij de Aarde, het was er al voordat de mens goden begon te vereren. Het was er al voordat er überhaupt mensen waren om het te gebruiken. Het is zo oud als de Aarde zelf."
Dit gebeurt vooral in het laatste deel van het boek, waarbij de lezer ineens heel veel nieuwe informatie ontdekt, en verlaten wordt met een open einde die je naar meer laat snakken, maar tegelijkertijd ook verwarring schept, doordat het iets te gehaast overkomt. Terwijl in het begin de opbouw een stuk langzamer was, eindigen we me een enorm hoge spanning en blijf je zitten met vele onbeantwoorde vragen. Gelukkig heeft Peters nog twee delen voor haar lezers in petto.
De Ademdief is een bijzonder fantasieboek boordevol echte vraagstukken die borrelen in ons dagelijks leven met een spanning die je adem laat ontnemen.
Reacties
Een reactie posten