Niemandsland- Angelo Vergeer
We bevinden ons in Kroonfontein, Zuid-Afrika waar op een maandagavond Simon´s vader thuis komt met Jimmy, een jongen die tijdelijk bij hen mag logeren. Jimmy beweert ontvoert en misbruikt te zijn door zijn ouders en wil hiervoor aangifte doen. Het bewijs? Hij is er zeker van wit te zijn, in tegenstelling tot zijn huidige ouders, die mensen van kleur zijn. Met een proloog als vooruitblik ontdekken we in de rest van het verhaal wat er die week gebeurd is en hoe de jongens op zoek gaan naar de ware identiteit van Jimmy. Als rode draad door deze zoektocht spelen de thema´s vertrouwen en vriendschap op, want wat is de waarheid in zo´n bizar verhaal?
Voor de Young Adults Facebookgroep mocht ik meedoen aan de leesclub van Niemandsland.
De schrijfstijl leest erg vlot. Er zijn veel zinnen in stukken geknipt, wat soms een haperend effect geeft, maar ook zinslengte laat variëren en een natuurlijk oogt, omdat we het verhaal lezen vanuit Simon´s perspectief. Verder is het een goede toevoeging dat er Afrikaanse woorden (zoals braai en oomblikik) in cursieve vorm worden gebruikt in het verhaal, waardoor je je echt meer begeeft in Zuid-Afrika. Wel ontbreekt een woordenlijst, wat een fijne toevoeging geweest was. Naast de Zuid-Afrikaanse woorden, zijn er ook verwijzingen naar de geschiedenis van de apartheid en rassenscheiding in de jaren ´50. Dit gebeurt in een bijzin, het is immers een roman en geen geschiedenisboek, maar had wat mij betreft nog best in een na- of voorwoord behandeld mogen worden.
Iets dat mij gedurende het boek wel stoorde, is het herhaaldelijk gebruiken van het woord ´blank´, door zowel de jongens als de mensen die ze treffen. Echter is dit een term die nooit door een zwart persoon/persoon van kleur gezegd kan worden. Blank is namelijk een beladen term dat verwijst naar het koloniale verleden en superioriteit uitstraalt ten opzichte van gekleurde mensen. Dit kan een foutje van de auteur zijn die er verder niets mee bedoelt, desalniettemin is wel slordig.
Tot slot valt me op dat er her en der echt wat ouderwetse woorden worden gebruikt, zoals bakkeleien of sjoege, maar verderop weer jongerentaal. Het leest wel lekker afwisselend daardoor, maar niet consistent.
´Ik zag precies hetzelfde als wat mijn buurman zojuist moest hebben gezien: Jimmy was helemaal niet zwart. Jimmy was hartstikke blank! Zongebruind misschien, maar zeker niet donker. Hé? Het was alsof hij ter plekke van kleur was verschoten, inderdaad, als een verkleurmannetjie.´
Een sterk onderdeel in Niemandsland vond ik de thematiek van identiteit en vertrouwen in het boek. De groei die de hoofdpersoon, Simon, doormaakt, blijft niet onbeschreven. Hij wordt gelijk in het diepe gegooid en Jimmy is vaak erg gesloten over de waarheid. Hierdoor blijven veel vragen onbeantwoord voor Simon. Toch blijft hij nieuwsgierig en laat hij ruimte over voor mogelijkheden, maar ook voor het vertrouwen in Jimmy. Hierdoor weten wij als lezers ook niet wat er precies aan de hand is en blijft het een raadsel, wat de spanning erin houdt. Bij de ontknoping aan het einde vallen de puzzelstukjes op zijn plaats en ontdekt je dat niet alles zo zwart-wit is als het soms lijkt. De rest van de karakters blijven wel erg oppervlakkig, maar gezien het perspectief en de centrale rol van Simon en Jimmy, is het ook logisch dat zij niet meer diepgang en spreektijd in het verhaal kregen.
Een boek deels gebaseerd op een ware gebeurtenis. Uiteraard heb ik de desbetreffende nieuwsartikelen opgezocht. Let op, ken je ze niet, lees ze pas nadat je het boek gelezen hebt, om de verhalende magie die boeken bevatten te behouden. Ik zal een uitgebreid Engels en een Nederlands bericht in een reactie plaatsen.
Ondanks wat mindere punten, heb ik toch echt genoten van het boek. Ik hoop dat meer jongeren dit boek zullen oppakken en meereizen achter op de brommer van Simon door Zuid-Afrika, op zoek naar zichzelf.
Met dank aan uitgeverij Clavis en de Young Adults boeken en series-Facebookgroep voor het ontvangen van het recensie-exemplaar en de deelname aan de leesclub.
Aanrader: Voor liefhebbers van reisverhalen, andere culturen en contemporary verhalen over vriendschap.
Bladzijden: 279
ISBN: 9789044835977
Voor de Young Adults Facebookgroep mocht ik meedoen aan de leesclub van Niemandsland.
De schrijfstijl leest erg vlot. Er zijn veel zinnen in stukken geknipt, wat soms een haperend effect geeft, maar ook zinslengte laat variëren en een natuurlijk oogt, omdat we het verhaal lezen vanuit Simon´s perspectief. Verder is het een goede toevoeging dat er Afrikaanse woorden (zoals braai en oomblikik) in cursieve vorm worden gebruikt in het verhaal, waardoor je je echt meer begeeft in Zuid-Afrika. Wel ontbreekt een woordenlijst, wat een fijne toevoeging geweest was. Naast de Zuid-Afrikaanse woorden, zijn er ook verwijzingen naar de geschiedenis van de apartheid en rassenscheiding in de jaren ´50. Dit gebeurt in een bijzin, het is immers een roman en geen geschiedenisboek, maar had wat mij betreft nog best in een na- of voorwoord behandeld mogen worden.
Iets dat mij gedurende het boek wel stoorde, is het herhaaldelijk gebruiken van het woord ´blank´, door zowel de jongens als de mensen die ze treffen. Echter is dit een term die nooit door een zwart persoon/persoon van kleur gezegd kan worden. Blank is namelijk een beladen term dat verwijst naar het koloniale verleden en superioriteit uitstraalt ten opzichte van gekleurde mensen. Dit kan een foutje van de auteur zijn die er verder niets mee bedoelt, desalniettemin is wel slordig.
Tot slot valt me op dat er her en der echt wat ouderwetse woorden worden gebruikt, zoals bakkeleien of sjoege, maar verderop weer jongerentaal. Het leest wel lekker afwisselend daardoor, maar niet consistent.
´Ik zag precies hetzelfde als wat mijn buurman zojuist moest hebben gezien: Jimmy was helemaal niet zwart. Jimmy was hartstikke blank! Zongebruind misschien, maar zeker niet donker. Hé? Het was alsof hij ter plekke van kleur was verschoten, inderdaad, als een verkleurmannetjie.´
Een sterk onderdeel in Niemandsland vond ik de thematiek van identiteit en vertrouwen in het boek. De groei die de hoofdpersoon, Simon, doormaakt, blijft niet onbeschreven. Hij wordt gelijk in het diepe gegooid en Jimmy is vaak erg gesloten over de waarheid. Hierdoor blijven veel vragen onbeantwoord voor Simon. Toch blijft hij nieuwsgierig en laat hij ruimte over voor mogelijkheden, maar ook voor het vertrouwen in Jimmy. Hierdoor weten wij als lezers ook niet wat er precies aan de hand is en blijft het een raadsel, wat de spanning erin houdt. Bij de ontknoping aan het einde vallen de puzzelstukjes op zijn plaats en ontdekt je dat niet alles zo zwart-wit is als het soms lijkt. De rest van de karakters blijven wel erg oppervlakkig, maar gezien het perspectief en de centrale rol van Simon en Jimmy, is het ook logisch dat zij niet meer diepgang en spreektijd in het verhaal kregen.
Een boek deels gebaseerd op een ware gebeurtenis. Uiteraard heb ik de desbetreffende nieuwsartikelen opgezocht. Let op, ken je ze niet, lees ze pas nadat je het boek gelezen hebt, om de verhalende magie die boeken bevatten te behouden. Ik zal een uitgebreid Engels en een Nederlands bericht in een reactie plaatsen.
Ondanks wat mindere punten, heb ik toch echt genoten van het boek. Ik hoop dat meer jongeren dit boek zullen oppakken en meereizen achter op de brommer van Simon door Zuid-Afrika, op zoek naar zichzelf.
Met dank aan uitgeverij Clavis en de Young Adults boeken en series-Facebookgroep voor het ontvangen van het recensie-exemplaar en de deelname aan de leesclub.
Aanrader: Voor liefhebbers van reisverhalen, andere culturen en contemporary verhalen over vriendschap.
Bladzijden: 279
ISBN: 9789044835977
Engelstalig nieuwsbericht: https://www.smh.com.au/world/true-story-of-happy-sindane-is-not-yet-black-and-white-20030524-gdgta0.html
BeantwoordenVerwijderenNederlandstalig nieuwsbericht: https://www.demorgen.be/nieuws/blonde-happy-ontroert-zuid-afrika~b055acf7/